Oparliśmy się na modelu, opracowanym przez Uniwersytet Michigan, przedstawiający przywództwo jako ciągłe dążenie do uzyskania balansu na dwóch wymiarach.

(1) energia – empatia i (2) odwaga – spójność.

Model opiera się na pond 5 dekadach badań. W 2003 roku został uznany przez Financial Times za jeden z 40 najważniejszych modeli zarządzania w historii. Jednym z kluczowych elementów pracy z modelem, to budowanie świadomości, w którym z jego obszarów czujemy się dziś mocni i w których obszarach powinniśmy się rozwijać.

Model opisuje 4 kluczowe obszary, które stanowią esencję przywództwa.

Energia.

To wymiar oddziaływania lidera na wyniki. To skuteczne wyznaczanie celów oraz skupienie i determinacja by je osiągać. To gotowość do przekraczania granic i poszukiwania rozwiązań. W zespole przejawia się zorientowanym na rezultat dopingowaniem zespołu, stawianiem ambitnych celów, ich rozliczaniem i egzekucją.

Empatia.

To wymiar oddziaływania lidera na relacje w zespole. To budowanie silnych relacji poprzez uważność, aktywną obecność i słuchanie. To okazywanie troski, zrozumienia i oferowanie wsparcia. To gotowość do współpracy. W zespole przejawia się dbałością o dobrą atmosferę w zespole i budowanie zaufania.

Odwaga.

To wymiar oddziaływania na status quo. To świadome interweniowanie, inicjowanie zmian i oddziaływanie na swoje otoczenie. To silne poczucie odpowiedzialności oraz wynikające z tego nastawienie na wzrost i uczenie się. W zespole przejawia się otwartością na zmiany, orientacją na ciągłe poszukiwanie i doskonalenie oraz gotowością do poruszania trudnych i niekomfortowych kwestii.

Spójność.

To wymiar oddziaływania lidera na poczucie bezpieczeństwa. To świadome wprowadzanie ładu i stabilności
do systemu relacji wewnątrz zespołu oraz procesów i prowadzonych działań. To wypływająca z własnej samoświadomości i uważności troska o komfort emocjonalny członków zespołu. W zespole przejawia się dbałością o transparentność i uczciwość oraz orientacją na porządkowanie rzeczywistości.

Model opiera się na zrównoważonym rozwoju wszystkich 4 obszarów i dążeniu do utrzymania balansu między nimi.

Warto zauważyć, że każdy lider – poprzez swoją osobowość, wychowanie, wcześniejsze doświadczenia może mieć wybrany obszar lub obszary silniejsze, mocniej widoczne. Warto mieć tego świadomość, niczym świadomość swoich talentów, by móc z nich świadomie korzystać oraz – co być może ważniejsze, uważnie rozwijać pozostałe obszary. Posiadając jeden lub dwa dominujące obszary, siłą rzeczy, pozostałe są w deficycie, co może nieść konsekwencje dla jakości przywództwa i efektywności zespołu.

Sztuką jest umiejętne balansowanie w swoich zachowaniach liderskich wszystkich 4 obszarów. Energii, empatii, odwagi i spójności.

Przykładowo: im mocniej energia i dążenie do celu stają się domeną lidera, tym naturalnie mniej będzie on wykazywał empatii i uważności na ludzi, przez co – skupiając się efektach – może łatwo stracić z oczu to, co dzieje się w jego zespole.I w drugą stronę, jeżeli domeną stanie się empatia, tym bardziej komfortowa i miła będzie atmosfera w zespole a zagrożone będą wyniki i, w efekcie, może pojawić się marazm. Bez podważania status quo zespół będzie stał w miejscu ale jednocześnie bez poczucia spójności poczuje się zagrożony.